Hoewel in de Kuran wordt vermeld dat de ziel in mensen wordt geblazen^[1], bestaat er geen duidelijke informatie over in welk stadium van de schepping dit wordt verwezenlijkt. Desbetreffende verzen vestigen in het algemeen de aandacht van de mensen op de macht van Allah en op het feit dat Hij vanuit niets schept.

Bovendien maakt Allah via het volgende vers duidelijk dat het wezen van de ziel door de mens niet bevat kan worden:

Naast de Kuran treffen wij eveneens informatie aan in de overleveringen van de Profeet (saw) aangaande het blazen van de ziel.^[3]

Wanneer echter al deze overleveringen samen worden geëvalueerd, is het niet mogelijk te bepalen wanneer precies de ziel in de foetus wordt geblazen. Bovendien kan niet afgeleid worden dat het leven van een foetus wiens ziel niet ingeblazen is, geen waarde heeft en kan worden beëindigd.

Uit de algemene principes en bepalingen die zich in de Kuran en de sunnet bevinden, kan niet opgemaakt worden dat zwangerschapsafbreking is toegestaan zonder een legitieme reden. Aangezien de foetus het potentieel heeft om mens te worden en de tijd van het blazen van de ziel niet precies bekend is, dient de onaantastbaarheid van de foetus als basis genomen te worden.

In feite begint het recht op leven met de bevruchting van de eicel en de zaadcellen. Dat is een van de vijf basiswaarden die de Islam beveelt te beschermen.

Vanaf dat moment is het niet meer toegestaan de zwangerschap te beëindigen met een andere reden dan het beschermen van het leven van de moeder.